Luxueus cadeauDeze luxueuze ‘babyrammelaar’ belichaamt perfect de wat protserige en tegelijkertijd vaak onpraktische seconde-empirestijl. Het is moeilijk voor te stellen dat hij gemaakt is om daadwerkelijk in babyhandjes gelegd te worden. Waarschijnlijk heeft hij slechts gediend als luxe cadeau van een peetouder aan een boreling en is zelden uit zijn foedraal gekomen. Des te opmerkelijker is daarom dat noch het object noch het foedraal enig merkteken draagt. Of is hij misschien nooit cadeau gegeven? Ook geen afdruk van babytandjes; het enige teken van eventueel gebruik is het ontbreken van enkele belletjes. De blanco cartouche tussen de ornamenten midden op de bol lijkt gemaakt voor de initialen of het familiewapen van de kleine ontvanger, maar bleef leeg. Een zeer vergelijkbare rammelaar uit de verzameling toont in de cartouche wel initialen.
In de tweede helft van de negentiende eeuw wordt de Franse kunstnijverheid niet alleen beïnvloed door niet-westerse culturen, zoals te zien is bij
inv. nr. 190, maar grijpen kunstenaars ook terug op oudere historische stijlen. Hier herinneren de florale, asymmetrische repoussé-elementen op de bol aan de Louis XIV-stijl. Maar de vorm van deze rammelaar: een bol met rondom belletjes tussen een recht bijtstuk aan de ene kant en een fluitje daartegenover, grijpt weer terug op één die in de zeventiende eeuw vaak in Nederland werd gebruikt. Wij zien dit vooral op afbeeldingen op schilderijen en kennen niet veel daadwerkelijk overgeleverde exemplaren. Vanaf de achttiende eeuw verdwijnt dit model in Nederland, maar kennelijk leeft het voort in Frankrijk. Dat Keijser trots was op de vele gouden rammelaars in zijn verzameling blijkt uit het feit dat hij dit steevast vermeldt in zijn brieven en dat het verwerven van een gouden exemplaar een regelmatig terugkerend onderwerp was in zijn correspondentie met de bevriende verzamelaar Idès Cammaert. Uiteindelijk zou zijn verzameling meer dan veertig gouden exemplaren omvatten, waarvan zeven afkomstig uit Frankrijk. •
Charlotte van Rappard